"Και πάλι οι χρόνοι ήταν μπερδεμένοι, πότε έγινε το ένα, τι προηγήθηκε και πότε ακολούθησε το άλλο και τι. Οι βουτιές μέσα στην αδιαθεσία και το ευ ζην έγιναν ένα μωσαϊκό κι εκείνοι ζαλισμένοι προσπάθησαν να κρατάνε λογαριασμό και σειρά, ελπίζοντας ο καθένας να το κάνουν οι άλλοι καλύτερα απ' αυτόν, ευελπιστώντας η μνήμη του φίλου να είναι καλύτερη απ' τη δική τους αναβάλλοντας πένθη, ορίζοντας κάθε φορά νέες προτεραιότητες, αναγνωρίζοντας μέσα από επώδυνη εμπειρία και, εκ των υστέρων, χαρακτηρισμένα βλακώδη λάθη, τι τους έβλαπτε, τι ήταν αυτό που τους ωφελούσε και πότε, προλαβαίνοντας αποτρέποντας, διακρίνοντας μαθαίνοντας να μην υποκύπτουν ή να απέχουν, πώς να συμμετέχουν και να ζητάνε, ποιων την πόρτα να χτυπήσουν, τι να πουν, πώς σε ποιους να σιωπήσουν, ποιος ήταν φίλος και ποιος δεν άντεχε να είναι μέτοχος σε όλο αυτό, συγχωρώντας στο τέλος γιατί καταλάβαιναν ότι όλων οι λέξεις και οι πράξεις ήταν το στίγμα της πορείας τους στον κόσμο τη συγκεκριμένη στιγμή, αυτή που είχε ήδη, πριν προλάβουν να προφέρουν το όνομά της χαθεί, πείθοντας ακόμα και τους γιατρούς για τη σωστή τους κρίση και το ενδεδειγμένο κατά την περίσταση, "γιατί είχαν μάθει ν' ακούν το σώμα τους", με δύο λόγια έγιναν, ο καθένας με τον τρόπο του, επαγγελματίες ασθενείς." Το "Άρρωστος σε Ταξίδι" είναι η ιστορία μιας παρέας στην Αθήνα την δεκαετία του ενενήντα και οι δοκιμασίες της στον έρωτα, την φιλία την τέχνη, την αρρώστια και τον θάνατο. Οι νεκροί δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά επιστρέφουν στις λέξεις των άλλων, στα όνειρά τους, και συμπλέουν με τους ζωντανούς αλλάζοντας θέση μαζί τους στο τιμόνι των πραγμάτων. Οι κλωστές της αγάπης και της επιθυμίας κόβονται, για να δεθούν σε κόμπους πάνω απ' τα ταλαιπωρημένα χέρια ενός παιδιού και να το λυτρώσουν έτσι από αντίξοους ανέμους. Το σεξ είναι ένας θεός τον οποίο όλοι λατρεύουν αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς πώς να υπηρετήσει. Ο έρωτας χάνει την προτεραιότητά του και εκείνο που επιμένει είναι το μονοπάτι του καθενός. Η ζωή γίνεται όλη ο χρόνος και τα σκαμπ