Οι Σουλιώτες ήταν ενσαρκωτές του αρχαιοελληνικού ηρωικού πνεύματος και συνεχιστές της αδιάσπαστης εποποιίας. Οι Σουλιώτες πολέμαρχοι ταυτίζονται με τους αρχαίους ήρωες, ενώ η πατριαρχική οργάνωση της κοινωνίας τους συνεχίζει τις δημοκρατικές αρετές της Ελληνικής πολιτείας. Η πολεμική τους ανδρεία τους κατέταξε μεταξύ των πρωτεργατών των εθνικών οραμάτων. Στο Σούλι ανατρέφονται οι νέοι Σπαρτιάτες. Πριν τη μάχη ο Φώτος Τζαβέλας, ως άλλος Λεωνίδας, λέει στους συντρόφους του: «φίλοι συμπολίται, ελάτε ας φάγωμεν και ας πίωμεν σήμερον πλουσίως ότι ο Πλούτων αύριον μας ετοιμάζει μιαν πλούσιαν και χαρμόσυνον τράπεζαν εις τον Άδην».
Μέσα από αυτούς τους ξεχωριστούς άνδρες του Σουλίου αναδείχθηκε μία από τις πιο ηρωικές μορφές της Επανάστασης του 1821, ο Γεωργάκης Δήμου Δράκος. Γόνος μιας μεγάλης Σουλιώτικης οικογένειας που αγωνίστηκε σε όλους τους αγώνες του Σουλίου και πότισε με το αίμα της όλη σχεδόν την επαναστατημένη Ελλάδα.
Στο μνημείο στον Πειραιά, το όνομά του είναι τρίτο στη σειρά, μετά του Γεωργίου Καραϊσκάκη και του Λάμπρου Βέικου, με το επίγραμμα:
«ΝΙΚΩΝ ΤΩΝΔΕ ΛΑΧΟΝ ΚΕΙΝΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΥΣ ΑΜΑΡΑΝΤΟΥΣ»