Τι ήταν η Αθήνα τη δεκαετία 1896-1906; Μια πόλη που κολυμπούσε στα ύδατα και τη λάσπη, με τη σκιά όμως των ένδοξων ερειπίων παρούσα υπό το φως του ηλίου ή του φεγγαρόφωτος. Μια πόλη - δορυφόρος της Δυτικής Ευρώπης, επισκέψιμη για το αρχαίο κάλλος της και για το παρόν της -έμποροι, κατάσκοποι, περιηγητές, φιλέλληνες με ή χωρίς εισαγωγικά πήγαιναν κι έρχονταν. Ο συγγραφέας μελετά την εποχή και καθώς τη μελετά, τη ζωντανεύει, βοηθούμενος από το εικονογραφικό υλικό που δραστηροποιεί την ανάγνωση, χωρίς να την παγιδεύει στην εύκολη κατανάλωση εικόνων. Το παρελθόν είναι ζωντανό -έτσι μας διαβεβαιώνει- και πάντοτε παρόν στον παρόντα ιστορικό χρόνο της ψηφιακής εικόνας, που ακυρώνει το απρόοπτο της ολότητας υπέρ της λεπτομέρειας.