Οι τέσσερις λόγοι που περιλαμβάνονται στο δεύτερο τόμο του δημόσιου ρητορικού έργου του Δημοσθένη της σειράς "Αρχαίοι συγγραφείς" των εκδόσεων "Ζήτρος" ανήκουν στην περίοδο της "κατ' επίφαση ειρήνης" (346-340) και αντανακλούν έντονες πολιτικές ζυμώσεις αλλά και την εξέλιξη της πολιτικής φυσιογνωμίας του ρήτορα.
Στον Περί ειρήνης ο Δημοσθένης υπερασπίζεται τη διατήρηση της συνθήκης του Φιλοκράτη, επειδή η κατάλυσή της τη δεδομένη στιγμή είναι ασύμφορη και πολιτικά επικίνδυνη για την πόλη. Επιδεικνύοντας ωριμότητα υπερασπίζεται μια ρεαλιστική για την περίσταση πολιτική και καλεί τους συμπολίτες του να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία μια δυσμενή κατάσταση, όντας ταυτόχρονα σίγουρος ότι απλώς αναβάλλεται η τελική αναμέτρηση μεταξύ των δύο αντιπάλων.
Ο Β΄ Φιλιππικός εγκαινιάζει τη δεύτερη ομάδα των αντιφιλιππικών λόγων του Δημοσθένη. Εδώ ο ρήτορας, μολονότι εκκινεί από συγκεκριμένες αιτιάσεις του Φιλίππου εναντίον των Αθηναίων, αναπτύσσει δύο βασικούς άξονες της πολιτικής του: αποκαλύπτει τα σχέδια και τα κίνητρ