Η Χώρα είναι χώρα φανταστική, σε μια ξεχωριστή γωνιά του πλανήτη μας, με ξεχωριστούς κατοίκους. Οι Χωριανοί, στο πέρασμα των αιώνων, έδωσαν τα «φώτα» του πολιτισμού στους κάποτε βάρβαρους λαούς. Διακρίθηκαν στις επιστήμες, στη φιλοσοφία, στην ιατρική, στην πολιτική και καθιέρωσαν, παγκοσμίως, τους επιστημονικούς και αφηρημένους όρους στη δική τους γλώσσα. Ωστόσο, οι Χωριανοί, διακρίνονται και για ένα αρνητικό χαρακτηριστικό, της διχόνοιας. Χαρακτηριστικό που οδήγησε τη Χώρα σε καταστροφικούς εμφύλιους πόλεμους και σε μακροχρόνιες υποδουλώσεις σε κατακτητικούς λαούς. Το γεγονός ότι κατάφερναν με επαναστάσεις, προσωρινά ενωμένοι, να απαλλάσσονται από τους κατακτητές δεν μείωσε στο ελάχιστο το διχαστικό τους χαρακτήρα. Η καθιέρωση δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών εκλογής αιρετών αντιπροσώπων του λαού, ελάχιστα ευνόησε τους Χωριανούς. Μόνο η «εξουσία» άλλαξε πρόσωπο. Από τους βασιλιάδες, τους αυτοκράτορες, πέρασε στους πολιτικούς και τους απογόνους αυτών. Σταδιακά, οι πολιτικοί έγιναν υποχείρια των κατόχων του πλούτου, των εταιριών που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής και διανομής αγαθών. Των πολυεθνικών corporations. Τα corporations, απόλυτοι κύριοι του «παιχνιδιού» επέβαλλαν την Παγκοσμιοποίηση, προκειμένου να εξασφαλίσουν ελεύθερο εμπόριο και ασφαλώς φθηνό εργατικό δυναμικό, με τη λαθρομετανάστευση των δυστυχούντων. Η μικρή Χώρα, θύμα της Παγκοσμιοποίησης, χωρίς ικανή ηγεσία, πτώχευσε. Οι άνεργοι Χωριανοί, έρμαια των ασυνείδητων, ανίκανων πολιτικών, χωρίς ελπίδα δυστυχούσαν. Τους απόμεινε μόνο το παράδειγμα των προγόνων. Η επανάσταση. Ξεκίνησαν την επανάσταση από τα πεζοδρόμια. Κι όχι σαν διαμαρτυρόμενοι αλλά διεκδικητές.