Το Μυθολογικόν Συντίπα [= Σιντίπα] του φιλοσόφου (δηλ. Βιβλίο με περιεχόμενο πλασματικό/παραμυθικό για τον φιλόσοφο Σιντίπα) ήταν ένα από τα πιο αγαπητά «αναγνώσματα του νέου ελληνισμού», δηλαδή ένα «νεοελληνικό λαϊκό λογοτεχνικό έντυπο» που γνώρισε πολλές εκδόσεις και ενδιαφέρουσες γραπτές και προφορικές «τύχες» από τις αρχές του 18ου αι. ως και τον Μεσοπόλεμο του 20ού αι. Όντας η τελευταία χρονικά ελληνόγλωσση εκφορά του λεγόμενου (Βιβλίου του) Σιντίπα (ενός παλιότερου «Διεθνούς Βιβλίου» με ανατολίτικες -μάλλον μεσανατολικές/περσικές- απαρχές, αλλά και με τμήμα του διηγηματικού υλικού γνωστό, κάποτε, και σε ευρύτερο γεωγραφικό χώρο, από την Κεντρική Ασία ως και τον ελληνιστικό και ελληνορωμαϊκό κόσμο), το πεζό αφήγημα αποτελεί έναν πρώιμο συνδυασμό αυλικού θρίλερ, «καθρέπτη ηγεμόνων» και «χρηστοήθειας», που απαρτίζεται από μια «διήγηση-πλαίσιο» και από εγκιβωτισμένες ερωτικές και περιπετειώδεις ιστορίες, που οι περισσότερές τους διερευνούν διδακτικά, συχνά όμως και ασυνήθιστα, τολμηρά ή και σκαμπρόζικα, μια