Διαβάζοντας το έργο "Νόστος" η εμπειρία μου ερεθίζεται από το σπάνιο αίσθημα της πνευματικής ομορφιάς, που με πιάνει μόνο από κείμενα μερικών ποιητών και πεζογράφων.
Αυτή η αίσθηση ομορφιάς είναι σαν ένα άγγιγμα αγάπης, σαν μια σπάνια μελωδία που μόλις διακρίνεται.
Είναι η ξαφνική εμβάθυνση της καρδιάς που σφραγίζει η ιερότητα της ζωής. Είναι σαν ξαφνικά το Θείο να άγγιξε την καρδιά σου!
Από που προέρχεται αυτή η πνευματική εμπειρία;
Προέρχεται από την απόλυτη μουσικότητα του κειμένου;
Προέρχεται από την τρυφερή αίσθηση της ανθρώπινης κατάστασης;
Από την αντίληψη της ενότητας της ανθρώπινης ψυχής με το Σύμπαν;
Ή από την αντίληψη της απέραντης ομορφιάς των πραγμάτων σε σχέση με τον βαθύ πόνο;
R. Crist