Στο βιβλίιο αυτόο, ο Steven Pinker εξηγεί το πώς λειτουργεί ο νους· και αυτό, εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τις λέξεις. Κάθε φορά που βρίζουμε, αποκαλύπτουμε κάτι για τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όποτε κάνουμε υπαινιγμούς για να δωροδοκήσουμε, να απειλήσουμε ή να φλερτάρουμε κάποιον, αντί να του πούμε ξεκάθαρα αυτό ακριβώς που θέλουμε, αποκαλύπτουμε κάτι για τις ανθρώπινες σχέσεις. Η χρήση των προθέσεων και των ρηματικών χρόνων αξιοποιεί παραδόξως ανθρώπινες έννοιες για τον χώρο και τον χρόνο, ενώ τα ουσιαστικά και τα ρήματα αξιοποιούν νοητικά μοντέλα για την ύλη και την αιτιότητα. Ακόμη και τα ονόματα που δίνουμε στα παιδιά μας έχουν να μας πουν σημαντικά πράγματα για τις σχέσεις μας με αυτά και την κοινωνία. Εστιάζοντας στην καθημερινή μας ομιλία τις συζητήσεις μας, τα ανέκδοτά μας, τι νομικές μας αντιδικίες, ο Pinker δίνει μια γλαφυρή εικόνα των σκέψεων και των συναισθημάτων που οικούν τον νοητικό κόσμο μας. Υποστηρίζει ότι οι ανθρώπινες σκέψεις από τις πολιτικές θέσεις και τα θρησκευτικά πιστεύω μέχρι τα διαφημιστικά τεχνάσματα και τα κόμικς οργανώνονται γύρω από ορισμένες βασικές ιδέες, όπως ο χώρος, η δύναμη, η επικράτηση, η συγγένεια και η επιμόλυνση. Μας καλεί να κοιτάξουμε γύρω μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μεταφορές που χρησιμοποιούμε καθημερινά στηρίζονται σε αυτές ακριβώς τις πρωταρχικές έννοιες. Και αναρωτιέται πώς αναπτύσσουμε τις κατηγορίες αυτές ως παιδιά, πώς τις εφαρμόζουμε στον κόσμο γύρω μας και τι συμβαίνει όταν το κάνουμε με λάθος τρόπους.Ο Pinker θίγει επιστημονικά ζητήματα -όπως το πώς η γλώσσα επηρεάζει τη σκέψη και ποιες από τις έννοιές μας είναι έμφυτες-, αλλά και ζητήματα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και την καθημερινή ζωή: Γιατί οι ρομαντικές κομεντί εκμεταλλεύονται τόσο πολύ τις διφορούμενες κουβέντες των ανθρώπων στα πρώτα τους ραντεβού; Γιατί όταν προσπαθούμε να "λαδώσουμε" κάποιον το κάνουμε με διακριτικό τρόπο, προσέχοντας τα λόγια μας; Γιατί η πολιτεία και η κοινή γνώμη είναι τόσο ευαίσθητες απέναντι