Η πρώτη εκδήλωση της δέκατης ενότητας του Λόγου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος είναι για την Ουκρανία. Κάνουμε αυτή την εκδήλωση όχι επειδή θεωρούμε ότι έχουμε να πούμε κάτι που δεν έχει ειπωθεί στα χιλιάδες κείμενα που έχουν ήδη γραφτεί. Βρισκόμαστε ακόμη μέσα στο γεγονός και η κατανόηση αυτού που πραγματικά συμβαίνει είναι αναγκαστικά περιορισμένη. Οι εικόνες της φρίκης που μας έρχονται καθημερινά από τις πόλεις και τα χωριά της Ουκρανίας είναι αβάσταχτες. Κάνουμε αυτή την εκδήλωση πιο πολύ σαν νεύμα φιλίας και συμπαράστασης προς τους συνανθρώπους μας της Ουκρανίας. Δεν θα πούμε πράγματα που δεν έχετε διαβάσει ήδη, αλλά πάντως θα μιλήσουμε με τις σωστές λέξεις: θα μιλήσουμε για πόλεμο και όχι για «ειδική επιχείρηση», θα μιλήσουμε για εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Είναι αλήθεια ότι ο πόλεμος αυτός μας άγγιξε περισσότερο από άλλους, περισσότερο από τον πόλεμο εναντίον της Συρίας, και οι Ουκρανοί πρόσφυγες μάς συγκίνησαν και μας κινητοποίησαν περισσότερο από τους Σύρους πρόσφυγες. Μας άγγιξε περισσότερο γιατί γίνεται κοντά και έχει επιπτώσεις στη ζωή μας. Πρέπει να ντρεπόμαστε για αυτό, πρέπει να ντρεπόμαστε, θέλω να πω, για την αδιαφορία μας για άλλους πολέμους και φονικά που γίνονται μακριά μας, όπως τούτη τη στιγμή που μιλάμε στο Βόρειο Καμερούν η στην Αιθιοπία (Τιγκρέ). Αυτή η ντροπή δεν είναι ωστόσο λόγος να μη μιλήσουμε τώρα για την Ουκρανία και να φορτωθούμε άλλη μια ντροπή αύριο.