Μια τέτοια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του νευρικού συστήματος – μια ανομοιόμορφη κατανομή της αυξημένης διεγέρσεως, αποτελεί την ψυχική πλευρά των συγκινήσεων. Οι συγκινήσεις που είναι “ενεργητικές” ή “σθενικές” αντισταθμίζουν ωστόσο την ηυξημένη διέγερση με κινητική εκφόρτιση. Οι φωνές και τα πηδήματα από χαρά, ο αυξημένος μυϊκός τόνος σε περίπτωση θυμού, οι θυμωμένες λέξεις και οι εκδικητικές πράξεις, όλα αυτά επιτρέπουν στη διέγερση να εκρεύσει σε κινήσεις. Ο πνευματικός πόνος την εκφορτίζει σε δύσκολη αναπνοή και σε μια πράξη εκκρίσεως: λυγμούς και δάκρυα. Είναι θέμα καθημερινής εμπειρίας πως αυτές οι αντιδράσεις μειώνουν τη διέγερση και την ανακουφίζουν. Η κοινή γλώσσα το εκφράζει με φράσεις όπως “έμπηξε τα κλάματα”, “άχνιζε” κλπ. Αυτό που ξεφορτωνόμαστε δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αυξημένη εγκεφαλική διέγερση.