Μια άνιση προσοχή πολύ συχνά δίδεται στην ψαλμωδία. Όλοι οι στίχοι, κυρίως δε ψαλμικοί, ψάλλονται ή μισοψάλλονται γρήγορα, συχνά δε και χωρίς ενθουσιασμό και ζεστασιά, δια να δοθή όλο το βάρος στο ακόλουθο τροπάριο. Ίσως εις τούτο συντελεί ότι οι στίχοι είναι με μικρά γράμματα, άρα δεν αξίζουν τόση προσοχή, όσον το ερχόμενο τροπάριο! Δεν πρόκειται να υπερβάλωμε το αδίκημα, ούτε να ιδούμε ένα συναγωνισμό στα ψαλλόμενα. Μη λησμονήται μόνον, ότι οι στίχοι αυτοί σύρουν με το βάρος τους και αυτά ακόμη τα τροπάρια, τα οποία δι' αυτό και ονομάζονται στιχηρά. Υπάρχει εννοείται και ο άλλος κίνδυνος: ότι με την προχειρότητα που ψάλλονται, ο λαός τίποτε δεν καταλαβαίνει σχεδόν, και σιγά -σιγά αποξενώνεται από το ανεκτίμητο αυτό κεφάλαιον του ψαλτηρίου.