«Ένας κόσμος που θεωρείται ευκατάστατος και πολιτισμένος και χαρακτηρίζεται από ανισότητες και ανισορροπίες στο εσωτερικό του, αλλά διαθέτει μια σταθερή διοίκηση και μια ολοκληρωμένη οικονομία. Στο εξωτερικό λαοί που είναι αναγκασμένοι να επιβιώνουν με ανεπαρκείς πόρους και απειλούνται από την πείνα και τον πόλεμο, οι οποίοι όλο και συχνότερα ζητούν να μπουν. Μια στρατιωτικοποιημένη μεθόριος που φιλτράρει πρόσφυγες και μετανάστες και κυβερνητικές αρχές που πρέπει να αποφασίζουν κάθε συγκεκριμένη φορά ποια στάση να κρατήσουν έναντι αυτών των έκτακτων καταστάσεων, με ένα φάσμα επιλογών που απλώνονται από την καταναγκαστική απομάκρυνση ως τη μαζική υποδοχή, από τον ορισμό ποσοστώσεων εισόδου ως την προσφορά ανθρωπιστικών βοηθειών και θέσεων εργασίας. Θα μπορούσε να μοιάζει με μια περιγραφή του κόσμου μας, όμως αντίθετα είναι η κατάσταση στην οποία βρέθηκε επί αιώνες η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έναντι των βαρβάρων». Για πολύ καιρό η διαχείριση αυτής της ροής λαών διαμέσου των συνόρων της Αυτοκρατορίας παρήγαγε μια αστ