H ήττα της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα τον Μάιο του 1941 έφερε και στη χώρα μας τα δεινά που υφίσταντο οι υπόλοιπες κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια όμως της τετραετούς κατοχής (1941-44) οι Έλληνες πλήρωσαν αναλογικά πολύ μεγαλύτερο τίμημα από άλλους κατεχόμενους λαούς. Μια αναπάντεχη συγκυρία παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση εκτεταμένου λιμού που καταδίκασε σε αργό θάνατο από ασιτία μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κυρίως των αστικών κέντρων. Ιδιαίτερα κατά τον τραγικό χειμώνα του 1941-42 η πείνα ήταν το άμεσο αίτιο για το 50% του συνόλου των θανάτων στην Αθήνα. Σε όλη την κατοχική περίοδο και για το σύνολο των περιοχών της χώρας οι νεκροί από την πείνα ήταν πολύ περισσότεροι από εκείνους που οφείλονταν σε όλες τις άλλες αιτίες θανάτου! Σήμερα, 63 χρόνια μετά, αναζητούνται ακόμη οι υπαίτιοι της εθνικής αυτής τραγωδίας. Οι αρπακτικές διαθέσεις των Γερμανών και των Ιταλών, τα μυστικά βουλγαρικά σχέδια περί υποσιτισμού του ελληνικού πληθυσμού, η άκαμπτη στάση των Βρετανών απέναντι στο δράμα των συμμάχων τους και η αδυναμία τόσο της εξόριστης όσο και της κατοχικής ελληνικής κυβέρνησης συνθέτουν ένα φρικτό παρασκήνιο το οποίο πλήρωσαν με τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Το βιβλίο της ιστορικού Μαρίας Σαμπατακάκη παρουσιάζει τις άθλιες συνθήκες ζωής των Ελλήνων κατά την περίοδο της πείνας, τις νοσηρές νοοτροπίες και τις ευφάνταστες πρακτικές που επινοήθηκαν, τις ανούσιες αλληλοκατηγορίες μεταξύ των εμπολέμων καθώς και τον σκληρό διπλωματικό αγώνα που δόθηκε προκειμένου να αποσταλεί βοήθεια στους λιμοκτονούντες Έλληνες. Το σημαντικότερο όμως είναι πως το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει, με αδιαμφισβήτητο τρόπο, τους πραγματικούς ενόχους του απεχθέστερου εγκλήματος της κατοχικής περιόδου.