Οι ελληνικές αρχαιότητες αποτέλεσαν αντικείμενο παθιασμένης αναζήτησης από ευρωπαίους θαυμαστές και μελετητές του ελληνικού πολιτισμού, συλλέκτες αλλά και κυνηγούς της τύχης και του κέρδους. Ο αποκαλούμενος «πυρετός των μαρμάρων» ήταν μια παγκόσμια έξαψη που την πυροδότησαν τα μεγάλα πνευματικά κινήματα, τα οποία ταυτόχρονα επέδρασαν και στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η Ελληνική Επανάσταση τροφοδοτήθηκε από το διεθνές αυτό ενδιαφέρον, ενδεχομένως το αναζωπύρωσε, και η ίδια βέβαια το βίωσε σε όλη του την ένταση, καθώς στη διάρκειά της η αναζήτηση συνεχίστηκε με τους ρυθμούς και τους τρόπους που επέβαλλαν οι νέες συνθήκες. Από την πλευρά των Ελλήνων, η μέριμνα για τις αρχαιότητες υπήρξε κατ’ αρχάς ιδεολογική διακήρυξη, ευθέως συναπτόμενη με την επίκληση της αρχαιότητας, η οποία αποτέλεσε μοχλό της ελληνικής εθνικής αυτοσυνειδησίας και κινητήρια δύναμη της εξέγερσης. Στη συνέχεια μετασχηματίσθηκε σταδιακά σε τομέα του γραφειοκρατικού μηχανισμού που άρχισε να οικοδομείται στα χρόνια της Επανάστασης στο