ο 1905 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό (αν μπορούμε να ορίσουμε ως πολιτισμό τη γέννηση του φασισμού, του σταλινισμού και των στρατοπέδων συγκέντρωσης). Στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, ο «λευκός άνθρωπος» όπως τον χαρακτήρισε ο Κίπλινγκ, έφτασε την αποικιοκρατία στο απόγειο της. Το 1905 όμως θα συμβούν δύο γεγονότα που θα σημάνουν το τέλος του παλαιού κόσμου. Η ήττα των λευκών Ρώσων από τους κίτρινους Ιάπωνες και η εξέγερση της Οδησσού. Με αυτά τα γεγονότα, ο κόσμος θ’ αρχίσει ν’ αλλάζει και ο Κόρτο Μαλτέζε θα είναι μάρτυρας του πρώτου από τα δύο. Ο Ούγκο Πρατ μας διηγείται μια ιστορία που έχει σαν κεντρικό πρωταγωνιστή της τον Τζακ Λόντον και μέσα από τη δική του περιπέτεια, γινόμαστε μάρτυρες της συνάντησης του Κόρτο με τον Ρασπούτιν. Αυτή τη μικρή ιστορία, ο Πρατ τη διηγείται δίνοντας προτεραιότητα περισσότερο στη σκιαγράφηση του χαρακτήρα των ηρώων και του περιβάλλοντος και λιγότερο στη δράση. Ο νεαρός ναυτικός παρουσιάζεται στο τέλος αυτού του επεισοδίου, ψύχραιμος και με λογική σκέψη, σε βαθμό ασυνήθιστο για την ηλικία του. Το πορτραίτο του νεαρού ναυτικού αναδύεται μέσα από τη μελέτη των υπόλοιπων προσώπων, που από τα λόγια και τις πράξεις τους, μας δίνουν ενδείξεις γύρω από την προσωπικότητα του Μαλτέζου ναυτικού. Ο Ρασπούτιν, γεννημένος φονιάς, με τη μοναδική αίσθηση του περί φιλίας, εμφανίζεται στη ζωή του Κόρτο Μαλτέζε, χάρη στον οποίο θα καταφέρει να γλιτώσει και γι’ αυτό πάντοτε θα του είναι ευγνώμων που τον βοήθησε να φύγει από το Μούκντεν. Υπάρχουν ήδη σ’ αυτό το πορτραίτο της νιότης του Κόρτο τα βασικά γνωρίσματα της προσωπικότητας του: η φαινομενική αδιαφορία του που θα μετατραπεί σε στωικισμό, η κοινή λογική του, η ικανότητα του να πείθει… και οι παρέες του. Για τον Κόρτο, η φιλία είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα που έχουν σημασία, θα έκανε φίλους ακόμα και στην κόλαση. Τα Νεανικά Χρόνια αποτελούν το origin του Κόρτο Μαλτέζε και ενώ προοριζόταν να ολοκληρωθεί σε δυο κεφάλαια, αυτό δεν έγινε ποτέ από το δημιουργό του Hugo Pr