Σε όλους αρέσει η σάτιρα-εκτός από τους σατιριζόμενους. Στην Ελλάδα, κάθε σατιρικός συγγραφέας κινδυνεύει από υπερκόπωση αφού ακόμα και τιτάνιες προσπάθειες, είναι αδύνατον να περιγράψουν το καθημερινό γίγνεσθαι μιας χώρας που αποτελεί απέραντη θεατρική σκηνή, όπου εκατομμύρια άνθρωποι επιδίδονται στη συμμετοχική δημιουργία ενός έργου που θα μπορούσε να ονομάζεται Ελληνοφρένεια. Από τον πολυπράγμονα Αρχιεπίσκοπο σόουμαν, μέχρι τους τουρκοφάγους και νεομακεδονομάχους απόστρατους των καναλιών και από τους ακατάπαυστα χρηματίζοντες και χρηματιζόμενους πολίτες μέχρι τις διελεύσεις θηριωδών 4X4 από τα σοκάκια του Κολωνακίου, η Ελλάδα αναζητεί μια ταυτότητα - με ή χωρίς το θρήσκευμα - που δεν μπορεί ακόμα να ανακαλύψει, θεωρούμε καθυστερημένη τη χώρα μας, ως προς τη "Δύση" και την "Ευρώπη", σιχτιρίζουμε τη βασανιστική καθημερινότητα της υπανάπτυξης, αλλά καθεύδουμε στην αγκαλιά της λαγγεμένης ανατολής, με το ρουσφέτι, το μπαξίσι και τη λούφα σε ημερήσια διάταξη. Ομνύουμε στο όνομα της ελευθερίας μέχρι ασυδοσίας, αλ