Στην ποιητική της συλλογή Άβυσσος ψυχής η Αθηνά Τσίγκα-Παππά συγκεντρώνει ποιήµατα τα οποία έχει εµπνευστεί από την αρχή της συγγραφικής της δραστηριότητας µέχρι σήµερα. Ποιήµατα λιτά και ανθρώπινα, που µιλούν για τον πόνο της ξενιτιάς, για τον χρόνο που χάνεται, για τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Η χρήση του δεκαπεντασύλλαβου ως βασικού µέτρου στο σύνολο σχεδόν της ποιητικής συλλογής αναδεικνύει τη στενή σχέση της µε την παράδοση του δηµοτικού τραγουδιού. Έτσι, υιοθετώντας το λιτό ύφος της δηµώδους ποίησης, καταφέρνει να µας ξεναγήσει σε έναν δικό της κόσµο, γεµάτο έρωτα, οµορφιά, αγάπη, αλλά και πόνο. Πολλά ποιήµατά της µοιάζουν µε λαϊκά ή δηµοτικά τραγούδια, που την κρυφή µελωδία τους συµπλη - ρώνει η συγκίνηση του αναγνώστη