Η Αλίκη με ρώτησε:
-Πού κατοικούν τα φαντάσματα;
-Στις σπηλιές του μυαλού, της απάντησα.
-Και τι κάνουν εκεί, με ξαναρώτησε.
-Θυμούνται, θυμούνται για πάντα, ήταν η απόκρισή μου.
-Μα αυτό είναι ένα πραγματικό μαρτύριο, μου παραπονέθηκε.
-Κι όμως αυτό κάνουν, συντηρούν τη θύμηση, αυτός είναι ο μοναδικός λόγος της ύπαρξής τους. Όταν η θύμηση χαθεί, εκείνα αυτομάτως παύουν να υπάρχουν, όπως ο καπνός που χάνεται όταν σβήσει η φωτιά.
-Παράξενα που είναι τα φαντάσματα, μου είπε, κοιτάζοντάς με με ορθάνοιχτα μάτια απορημένη.