Οι όρκοι
κακογραμμένη παρτιτούρα
αδυσώπητοι, παράφωνοι τραγουδιστές
μιας φόρμιγγας μπλεγμένες χορδές
πριόνισαν την Ύβρη των χεριών μας,
μέχρι που η Νέμεση ήρθε σαν μόνη λύση
Κάθαρση αρχαία φτερουγίζει
και σαν συντρίμμια μάς πετά
μέχρι το τέλος του γλαυκού
εκεί όπου τ’ απέραντο ανταμώνει
την άκρη του κενού