Από το ποιητικό μου ημερολόγιο διάλεξα λίγα κομμάτια για να τιμήσω μια τέχνη χαμένη στου χρόνου το πέρασμα. Ίσως είναι μια ακόμα από εκείνες τις εκδόσεις που αποθέτουν τις ελπίδες τους στον ρομαντισμό του αναγνωστικού κοινού, αλλά όσο κι αν επιμένει αυτός να κρύβεται από το λογοτεχνικό γίγνεσθαι, δεν παύει να υπάρχει. Έχω αφιερώσει ποιήματα σε αγαπημένα πρόσωπα κι έχω χαρίσει άλλα σε αγνώστους, που υποκίνησαν ηθελημένα ή αθέλητα την έμπνευση τους, με τις αφορμές να ποικίλουν πάντοτε. Κάθε, μα κάθε φορά, μέσα τους προσδοκούσαν αυτήν την άυλη επαφή κι ας τελούνταν μέσω μιας τέχνης ανεξερεύνητης έως αδιάφορης. Γιατί να μην εκδηλωθούν, λοιπόν, οι εκφάνσεις της ποίησης προς κάθε κατεύθυνση;