Ο Κώστας Σημίτης και ο «εκσυγχρονισμός» αποτελούν τον γόρδιο δεσμό της ύστερης μεταπολίτευσης, ενώ αποκαλύπτουν ενδιάθετες ροπές της συνολικής μεταπολιτευτικής περιόδου. Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ο ιδρυτής, ο Ανδρέας Παπανδρέου ο βάρδος, ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο διαχειριστής και ίσως ο εκκαθαριστής.
Κεντρικό διακύβευμα της εκσυγχρονιστικής περιόδου υπήρξε η ένταξη στην Ευρωζώνη και η προσχώρηση της Κύπρου στην ΕΕ, ικανοποιώντας έναν στρατηγικό στόχο του ελληνισμού. Όμως, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο υλοποιήθηκε, οι αρνητικές επιπτώσεις υπήρξαν ιδιαίτερα επαχθείς. Όχι μόνο ως προς τη γιγάντωση των παρασιτικών χαρακτηριστικών που οδήγησαν στη μνημονιακή καταστροφή του 2010, αλλά και ως προς την αποδοχή της τουρκικής πρωτοκαθεδρίας και τη σταδιακή φινλανδοποίηση της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Η ικανοποίηση του εθνικού στόχου έγινε με τόσο βαρύ τίμημα ώστε να τίθεται εν αμφιβόλω, τουλάχιστον ο τρόπος επίτευξής του…
Παράλληλα, ο εκσυγχρονισμός μεταβλήθηκε σε σύμβολο ενός «μεταεθνικού» μετα