Η μονογραφία "Ο Σύντροφος Ιησούς" δεν είναι μια θεολογική πραγματεία. Στην πραγματικότητα η μελέτη επιχειρεί να προσεγγίσει τους όρους ανάδυσης μιας τάσης εντός του ελλαδικού εκκλησιαστικού οργανισμού, αυτής των αριστερών ορθόδοξων χριστιανών. Πιο συγκεκριμένα, αποπειράται να απαντήσει σε υποθέσεις εργασίας, όπως:
Πώς η θρησκευτική εξουσία στις ποικίλες διαστάσεις της (πολιτική, οικονομική, ιδεολογική) εκβλαστάνει τους όρους της αμφισβήτησής της;
Ποια δυναμική παράγει η ιδεολογία σε έναν χώρο όπως ο εκκλησιαστικός, ο οποίος προτιμά να την αποκρύπτει;
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ορθόδοξη εκκλησιαστική κοινότητα είναι δυνατόν να αναπτύσσεται ταυτόχρονα σε πολλαπλά κοινωνικά και ταξικά επίπεδα, είτε ως συντηρητικός κρατικός μηχανισμός είτε ως ριζοσπαστική εξεγερσιακή συλλογικότητα, ενσωματώνοντας διαστάσεις των ιδεολογικών σχέσεων και παράγοντας ταυτόχρονα πολιτικές πράξεις;
Πώς οι σχέσεις κοινωνικής ανισότητας παράγουν μορφές ταξικής πάλης από χριστιανούς, όταν η θεσμική εκκλησιαστική εξουσία τις θεωρεί ως